Sołectwa - Wojnow - Urząd Miejski w Miękini

Historyczne nazwy miejscowości:

• 1351 - Wonowicz
• 1361 - Woynowicz

Kalendarium:

• 1351 - Cesarz Karol V nadaje dobra Wojnowice rycerzowi Johannowi Skoppowi.
• 1409 - Nicolas von Vohnwitz odstępuje prawa do zamku Franzowi von Schellendorf.
• 1435 -1511 - zamek przechodzi w dziedziczne posiadanie rycers­kiej rodziny von Krickov, której ostatni męski potomek umarł bezpotomnie, kończąc jej linię. Przez kilka mie­sięcy dobrami zarządza Krzysztof Horning.
• Od początków XVI wieku zamek wojnowicki staje się siedzibą wrocławskich rodzin patrycjuszowskich, które także w okolicz­nych wsiach : Brzezina, Brzezinka, Radakowice, Wilkostów i Mro­zów wybudowały podmiejskie rezydencie.
• 1511 - zamek kupuje Achatius Haunold, uczony i poeta piszący w języku łacińskim.
• 1513 - nowy właściciel zamku, Nicolaus von Schebitz, dokonuje całkowitej jego przebudowy. Burzy stare mury, stawiając nowy zamek o wyraźnych cechach wczesnego renesansu.
• 1544 - właścicielką zamku jest Lukrecja Boner, córka wrocławs­kiego lekarza Sebalda Hubera.
• 1545 - 46 - Jakub Boner, mąż Lukrecji, dokonuje przebudowy zamku. Po jego śmierci w 1572 roku dzieło kontynuuje kolejny mąż Lukrecji, cesarski radca Andreas Hertwig, właści­ciel majątków w strzelińskim, oławskim i brzeskim, rad­ca Królewskiej Śląskiej Komory Fiskalnej.
• 1576 - zamek powraca na 20 lat do rodziny von Schebitz, która posiada dobra w Białkowie i Wilkszynie.
• 1590 - synowie Jakuba Bonera, Jakub i Sebald, odkupują zamek od Friedriecha von Schebitz.
• 1601 - Wojnowice przechodzą w posiadanie Ernesta von Schweidigera, który w tym samym roku sprzedaje zamek Carlowi von Boberg und gittmannsdorf, radcy cesarskiej kamery dla Górnego i Dolnego Śląska.
• 1618 - 1646 - W czasie wojny trzydziestoletniej majątek pozostaje wyjątkowo w rękach jednej rodziny von Sauerma. W herbarzu śląskich rodów zanotowano wypowiedź barona Jaroslausa von Sauerma z 1646 roku, dotyczącą losów zamku w tym okresie. Według tego świa­dectwa płacono przez 3 lata kontrybucję z folwarku, natomiast sam zamek szczególnych szkód nie poniósł.
• 1649 - Zamek kupuje za cenę 12 tys. talarów wojenny komisarz miasta Wrocławia i Kamery Wrocławskiej, Weit Rötel. Po jego śmierci w 1652 roku, prawa do majątku przejęła wdowa po nim, Ursula Marianna von Mudrach, a po niej do 1758 roku, spadkobiercy różnych linii rodziny von Mud­rach.
• 1758 - 1825 zamek należy do rodziny hrabiowskiej von Maltzahn, a dobra wojnowickie oprócz zamku obejmują folwark, karczmę, wiatrak, 5 domów mieszkalnych. W majątku żyje 139 mieszkańców.
• 1825 - majątek został sprzedany za sumę 42 tys. talarów Frie­driechowi Wilhelmowi von Koschembahr.
• 1831 - 1875 - właścicielem zamku i majątku jest rodzina von Prießemuth. Wieś liczy 31 domów, 227 mieszkańców zatrudnionych w folwarku i zamku, rzemieślników.
• 1870 - Właścicielem dóbr Wojnowice jest dr Klemm, rządowy rad­ca do spraw zdrowia i medycyny. Przeprawadził on w latach 60-tych XIX wieku remont zamku, zmodernizował wnętrza oraz zastą­pił drewniany most zwodzony stałym mostem kamiennym.
• W 1873 roku dr Klemm przekazuje zamek i majątek swojemu szwag­rowi, fabrykantowi Wiktorowi Weitz, za sumę 100 tys. marek.
• 1892 - majątek obejmuje wyższy urzędnik państwowy Schneider, zapalony myśliwy, który wprowadza na terenie dóbr racjo­nalną gospodarkę hodowlaną, powiązaną z organizacją terenów myśliwskich w lasach pomiędzy Mrozowem, Wojnowi­cami, Brzeziną i Wilkostowem.
• Po jego śmierci w 1906 roku majątkiem zarządza wdo­wa, Emma von Kramsta.
• 1926 - właścicielami majątku są dr Hugo von Johnston i jego żona. Małgorzata von Kramsta, dziedziczka Brzeziny.
• 1940 - ostatnią dziedziczką dóbr wojnowickich jest pani Emma von Kramsta von Livonius, do której należał także Wil­kostów i Brzezina.

Historia wsi Wojnowice jest ściśle powiązana z zamkiem i z sąsiednią wsią Mrozów. Kolejni właściciele zamku Wojnowice byli jednocześnie właścicielami wsi i dworskiego folwarku. W 1845 roku folwark w Wojnowicach składał się z zabudowań gospo­darczych, piekarni, rzeźni, browaru i karczmy. Miejscowa ludność pracowała w dobrach zamkowych, a także w folwarku mrozowskim oraz na własnych gospodarstwach.

Forma wsi:
Wieś o charakterze ulicówki, z kilkoma samotnymi zabudowaniami położonymi na niewielkich wzniesieniach otaczających wieś od północnego-zachodu.

Charakter zabudowy:
Zabudowa wsi pochodzi z lat 20/30-tych XX wieku. Niewielkie domy mieszkalne o wyrównanym gabarycie, ustawione równolegle do osi drogi, wyznaczają linię zabudowy. Domy posadowione na typowych działkach osiedleńczych z częścią mieszkalną, gospodarczą i niewielkim ogródkiem przydomowym.

Walory krajobrazowe:
Otoczenie wsi należy do jednych z najładniejszych w gminie. Naturalne walory krajobrazowe - lekko pofalowany teren poroś­nięty lasami mieszanymi i szpilkowymi, lasy pocięte systemem grobli, z oczkami wodnymi i podmokłymi, bujnymi łąkami, szero­kie plamy pól uprawnych - sprawiają, że ta część gminy Mięki­nia stała się często odwiedzanym miejscem.

Liczba mieszkańców:
- na dzień 28.06.2012 r. - 181