Sołectwa - Radakow - Urząd Miejski w Miękini

Historyczne nazwy miejscowości:

• 1319 - Radaksdorf
• 1732 - Radaxdorf

Kalendarium:

• 1203 - Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 1203 roku i zwią­zana jest z kancelarią księcia Henryka Śląskiego. Jest to akt nadania prawa własności do majątku zwanego Chi­ryno, rycerzowi Radakowi, lennikowi księcia Henryka.
• 1319 - książę Henryk IV tworzy z majątków Mrozów i Radakowice kasztelanię, ze wszystkimi prawami majątkowymi wynika­jącymi z tego nadania. Bracia Andrzej i Piotr Radakowie zostali namiestnikami książęcymi w sprawach sądowni­czych i podatkowych, a także otrzymali pozwolenie na osadzanie innych wsi, na prawie takim, na jakim osadzono Uraz nad Odrą.
• 1353 - konsekracja pierwszego kościoła.
• W czasach reformacji, gdy większość majątków w okręgu średzkim należała do protestantów, także w Radakowicach powstał w 1564 roku zbór luterański.
• 1653 - likwidacja zboru luterańskiego, przywrócenie kościoło­m funkcji świątyni katolickiej.
• 1660 - zniszczoną w czasie wojny trzydziestoletniej wieś i ma­jątek kupuje za 4 tys. talarów pan von Arzat.
• 1700 - wieś i majątek za 11 tys. talarów kupuje pan de Wohl.
• 1732 - Radakowice kupuje Karl Friedriech von Poser, polityk w służbie austriackiej monarchii, który po włączeniu Śląska do Prus (1742) został mianowany przez Frydery­ka Wielkiego pierwszym pruskim starostą w okręgu średz­kim (1742-1758).
• 1786 - Właścicielem Radakowic jest królewski radca dworu von Thomas. Dokumenty z tych lat potwierdzają istnienie w majątku następujących obiektów : dworu, kościoła filialnego i karczmy.
• Aż do 1928 roku nie mamy wiadomości o Radakowicach. Ostatnim właścicielem majątku jest rolnik Erich Keßler, który prowadzi gospodarstwo do 1940 roku. W tym czasie terytorium wsi nie pokrywało się z obszarem majątku, który zajmował zaledwie 1/3 dawnej powierzchni. W Radakowicach uprawiano na skalę przemysłową głównie ziemniaki i szparagi oraz w mniejszych ilościach buraki cukrowe, które odstawiano do cukrowni w Malczycach.
• 1945 -12 lutego frontowe oddziały rosyjskie wchodzą do wsi i pozostają tu do końca wojny.

Forma wsi:
Radakowice są wsią o charakterze ulicówki, rozłożonej wzdłuż osi wschód-zachód z centralnie usytuowanym folwarkiem, dworem i kościołem.

Charakter zabudowy:
Zabudowa wsi pochodzi przeważnie z początku XX wieku, lat 20/30-tych XX wieku i współczesna, na zachowanej linii historycznych działek osiedleńczych.

Zabytki:

• Kościół filialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, wzniesiony w połowie XIV wieku, przebudowany w XVII wieku, restaurowany w latach 1859/40. Przy kościele wolnostojąca drewniana dzwonnica. Z gotyckie­go wyposażenia zachowały się tylko drewniane drzwi z kutą, żelazną kratą z końca XV wieku. We wnętrzu płaskorzeźbiony, piaskowcowy nagrobek rycerski z końca XVl wieku oraz barokowy portal ciosany w drewnie, da­towany na 1675 rok.
• Z dawnego zespołu dworsko-folwarcznego zachował się pałac, który po przebudowie w latach 70-tych utracił całkowicie cechy stylowe i przypomina blok mieszkalny z czterospadowym dachem i zabudowania gospodarcze.

Ciekawostki:
Jedyny w Radakowicach kościół ma burzliwą historię, stąd jego skromne zabytkowe wyposażenie. W czasach reformacji, pomiędzy latami 1520-1653, obiekt pełnił rolę ewangelickiego zboru, by po 1460 roku stać się ponownie katolickim kościołem. Świątynia była też świadkiem jednego z epizodów bitwy pod Lutynią, w czasie którego został ranny niemal pod samym ołta­rzem i kilka dni później zmarł, pruski generał von Rohr.

Radakowice są wsią rolniczą, z jednym sklepem, świetlicą wiejską i kopalnią piasku.
Liczba mieszkanców:
- na dzień 28.06.2012 r. - 308