Sołectwa - Gło - Urząd Miejski w Miękini

Burmistrz przyjmuje w środy, rezerwacja wizyty pod nr tel. 71 735 92 16

Wyszukiwarka

Przejdź do: BIP
Przejdź do: Facebook
Przejdź do: Wersja kontrastowa serwisu
Przejdź do: RSS


Oficjalny serwis internetowy
Gminy Miękinia

Menu główne


Menu poziome

Sołectwa

Głoska

Sołectwo leży w północnej części gminy Miękinia, wyznaczając jej grani­ce od strony Odry. W skład sołectwa oprócz Głoski wchodzą 3 przysiółki: Gąsiorów, Głogi i niezamieszkałe Owieczki.
Historyczne nazwy miejscowości:
  • 1326 - Glosk
  • 1342 - Ganserow
  • 1343 - Gloschke
  • 1354 - Ganserow
  • 1353 - Glonka
  • 1452 - Gancke
  • 1589 - Glotke
  • 1786 - Ganscherau
  • 1786 - Gloschkau
Kalendarium:
  • Najwcześniejsza wzmianka o wsi pochodzi z 1326 roku, z kance­larii księcia Henryka VI. Było to nadanie prawa własności do wsi Gloschkau Elżbiecie, wdowie po rycerzu Hougerze von Kum­mern.
  • 1435 - pierwsza wzmianka o przeprawie przez Odrę, jej obecne położenie wyznaczono w 1862 roku.
  • 1500 - Głoska i folwark w Głogach kupuje rodzina von Salisch.
  • 1564 - Rodzina von Salisch należy do zwolenników reformacji na Śląsku, konsekwencją tego jest przemianowanie koś­cioła w Głosce na zbór luterański.
  • W czasie wojny trzydziestoletniej (1618 -1648) wieś jest zniszczona, tak jak i folwarki w Głosce, Gąsiorowie i Górce (Głogach). Ze względu na ważne pod względem tranzytowym położenie Głoski, sąsiedztwo Brzegu Dolnego i terenów położonych na prawym brze­gu Odry, majątek ten zostaje nadany szczególnie zasłużonym dla Prus osobistościom.
  • 1786 - właścicielem Głoski, Gąsiorowa i Górki jest królewski minister hrabia von Hoym. Majątek administrowany przez urzędników von Hoyma, składa się z folwarku, karczmy, domu urzędników przy przeprawie, 10 domów mieszkalnych i 13 mniejszych gospodarstw.
  • 1845 - w wyniku reformy administracyjnej przeprowadzonej w państwie pruskim, tereny lewobrzeżnej Odry włą­cza się do księstwa wrocławsko-brzeskiego. Majątek w Głosce przechodzi drogą dziedziczenia na księżną kurl­andzką, hrabinę von Hoym, zamężną generałową von Starnz. Majątek składa się z dwóch folwarków, jednego samo­dzielnego sołectwa, młynów, wsi z 84 domami, zajazdem przy przeprawie. We wsi pracuje 16 rzemieślników i 6 kupców.
  • Częstym zagrożeniem dla Głoski są powodzie, które wczesną wiosną i jesienią zalewają duże połacie nadodrzańskich równin. W kronikach zanotowane są groźniejsze wylewy Odry, które mają miejsce w 1844, 1846-48, 1854, 1871, 1876 roku.
Mieszkańcy Głoski pracowali w majątku oraz zajmowali się ob­sługą przeprawy promowej i rzemiosłem. Tuż przed II wojną światową Głoska była dobrze prosperującą miejscowością, w której istnieją obiekty obsługujące przeprawę na Odrze, hotel, restauracja i kilka sklepów.

Forma wsi:
Zachowany został historyczny układ wsi, składający się z czterech samodzielnych, spełniających różne funkcje jednostek. Gąsiorów leżący na południowym skraju układu, to typowy przykład dworskiego folwarku z pałacem, oficyną rządcy i zabudowaniami gospodarczymi. Centrum układu zajmuje Głoska, wieś o charakterze ulicówki wielodrożnej, północną granicę wsi stano­wi Górka (Głogi), niewielki układ o charakterze rzędów­ki, wyprowadzający na lekkie wyniesienie platformy, na której posadowiono kościół i plebanię (niegdyś szkołę). Na południowym skraju sołectwa znajdują się niezamieszkałe Owieczki z jednym niezamieszkałym gospodarstwem. W 1940 roku była to samotnicza osada pasterska z luźną zabudową liczącą 5 gospodarstw.

Charakter zabudowy:
Zabudowa wsi pochodzi przeważnie z początku XX wieku i z lat 20­-tych XX wieku. Nowe obiekty zostały wzniesione na starych działkach, z zachowaniem wielkości i gabarytów zburzonych obiektów.

Zabytki:
  • Kościół parafialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z połowy XVI, połowy XVIII, przebudowany w 1822 roku. Pierwsze wiadomości o obiekcie pochodzą z pierwszej połowy XVI wieku, początkowo katolicki, od 1560 roku zaadaptowany na zbór luterański. XIX-wieczna przebudowa obiektu, nie zachwiała jego historycznej bryły. Inne były losy wyposażenia kościoła, które na skutek wydarzeń historycznych uległo zniszczeniu lub zaginęło.

    Oprócz zakrystii pokrytej ornamentem sgraffitowym, pocho­dzącym z początku XVII wieku i późnobarokowej chrzcielnicy, nie zachowały się żadne elementy pierwotnego wyposażenia. Ołtarz główny i ołtarze boczne oraz ambona pochodzą z 1 połowy XIX wieku. Zespół obrazów, z wyjątkiem pochodzącego z 1767 roku obra­zu św. Józefa, pochodzi z połowy XIX wieku. Przed kościołem kamienna kaplica z drewnianą polichromo­waną figurą św. Krzysztofa, z połowy XVIII wieku.
  • Stanowiska archeologiczne. Na terenach pomiędzy Głoską a Głogami oraz pod Gąsiorowem odkryto w latach 70-tych relikty grodzisk, pochodzących z początku XIII wieku. Jedno z najlepiej zachowanych grodzisk znajduje się w Gąsiorowie. Wykopaliska prowadzono w ramach prac ra­tunkowych, materialne szczątki grodziska opisano i zabez­pieczono w zbiorach muzealnych w Środzie Śląskiej.
  • Zespół folwarku w Gąsiorowie z przełomu XVIIl/XIX wieku i początku XX wieku. Zespół składa się z dworu, oficyny mieszkalnej i kilku budynków gospodarczych, wielokrotnie przebudowanych. Dawny pałac, długi kilkunastoosiowy obiekt z masywną czwo­roboczną wieżą, ogranicza teren dawnego folwarku od strony północnej. Po przeciwnej stronie majdanu stoi oficyna mieszkalna, na której elewacji zachował się herb jednej z rodzin zarządzających Głoską. Kartusz herbowy ma w klejnocie przyłbicę ze skrzydłem, a w polu dwie róże na wspólnej łodydze.
Walory krajobrazowe:
Głoska jest położona na nizinnych terenach nadodrzańskich, poprzecinanych groblami, pomiędzy którymi rozciągają się tere­ny zalewowe Odry. Tworzą one specyficzny pejzaż pełen nanie­sionych przez powodzie drzew, kamieni, pośród których rosną wodnolubne gatunki drzew takich jak karłowate wierzby, olchy i kępy trzcin. Wysuszone przez słońce korzenie stanowią malow­niczy akcent w równinnej zieleni pastwisk. Jest tu dość dużo stawów, które przecina wykopana w 1903 roku podczas budowy wałów przeciwpowodziowych rzeczka Jeziorka.

Akcentem wysokoś­ciowym w tym pejzażu jest porośnięte roślinnością wzgórze, na którym posadowiono kościół z cmentarzem i budynek szkoły. Wzdłuż wąskiej, dość krętej drogi prowadzącej na platformę wzgórza, posadowiono niewielkie, otoczone ogródkiem domy mieszkalne. Z placu przed kościołem roztacza się widok na pobliskie łąki i nadodrzańskie tereny zalewowe.

Ciekawostki:
100m od pierwszego budynku we wsi Gąsiorów rośnie dąb szypułkowy uznany w 1976 roku za pomnik przyrody.
Liczba mieszkańców:
- na dzień 28.06.2012 r. - 414

Liczba odwiedzin: 17462

Stopka

Płatności online
Zamknij