Menu poziome
Menu lewe
Sołectwa
Głoska
Sołectwo leży w północnej części gminy Miękinia, wyznaczając jej granice od strony Odry. W skład sołectwa oprócz Głoski wchodzą 3 przysiółki: Gąsiorów, Głogi i niezamieszkałe Owieczki.
Historyczne nazwy miejscowości:
Forma wsi:
Zachowany został historyczny układ wsi, składający się z czterech samodzielnych, spełniających różne funkcje jednostek. Gąsiorów leżący na południowym skraju układu, to typowy przykład dworskiego folwarku z pałacem, oficyną rządcy i zabudowaniami gospodarczymi. Centrum układu zajmuje Głoska, wieś o charakterze ulicówki wielodrożnej, północną granicę wsi stanowi Górka (Głogi), niewielki układ o charakterze rzędówki, wyprowadzający na lekkie wyniesienie platformy, na której posadowiono kościół i plebanię (niegdyś szkołę). Na południowym skraju sołectwa znajdują się niezamieszkałe Owieczki z jednym niezamieszkałym gospodarstwem. W 1940 roku była to samotnicza osada pasterska z luźną zabudową liczącą 5 gospodarstw.
Charakter zabudowy:
Zabudowa wsi pochodzi przeważnie z początku XX wieku i z lat 20-tych XX wieku. Nowe obiekty zostały wzniesione na starych działkach, z zachowaniem wielkości i gabarytów zburzonych obiektów.
Zabytki:
Głoska jest położona na nizinnych terenach nadodrzańskich, poprzecinanych groblami, pomiędzy którymi rozciągają się tereny zalewowe Odry. Tworzą one specyficzny pejzaż pełen naniesionych przez powodzie drzew, kamieni, pośród których rosną wodnolubne gatunki drzew takich jak karłowate wierzby, olchy i kępy trzcin. Wysuszone przez słońce korzenie stanowią malowniczy akcent w równinnej zieleni pastwisk. Jest tu dość dużo stawów, które przecina wykopana w 1903 roku podczas budowy wałów przeciwpowodziowych rzeczka Jeziorka.
Akcentem wysokościowym w tym pejzażu jest porośnięte roślinnością wzgórze, na którym posadowiono kościół z cmentarzem i budynek szkoły. Wzdłuż wąskiej, dość krętej drogi prowadzącej na platformę wzgórza, posadowiono niewielkie, otoczone ogródkiem domy mieszkalne. Z placu przed kościołem roztacza się widok na pobliskie łąki i nadodrzańskie tereny zalewowe.
Ciekawostki:
100m od pierwszego budynku we wsi Gąsiorów rośnie dąb szypułkowy uznany w 1976 roku za pomnik przyrody.
Liczba mieszkańców:
- na dzień 28.06.2012 r. - 414
- 1326 - Glosk
- 1342 - Ganserow
- 1343 - Gloschke
- 1354 - Ganserow
- 1353 - Glonka
- 1452 - Gancke
- 1589 - Glotke
- 1786 - Ganscherau
- 1786 - Gloschkau
- Najwcześniejsza wzmianka o wsi pochodzi z 1326 roku, z kancelarii księcia Henryka VI. Było to nadanie prawa własności do wsi Gloschkau Elżbiecie, wdowie po rycerzu Hougerze von Kummern.
- 1435 - pierwsza wzmianka o przeprawie przez Odrę, jej obecne położenie wyznaczono w 1862 roku.
- 1500 - Głoska i folwark w Głogach kupuje rodzina von Salisch.
- 1564 - Rodzina von Salisch należy do zwolenników reformacji na Śląsku, konsekwencją tego jest przemianowanie kościoła w Głosce na zbór luterański.
- W czasie wojny trzydziestoletniej (1618 -1648) wieś jest zniszczona, tak jak i folwarki w Głosce, Gąsiorowie i Górce (Głogach). Ze względu na ważne pod względem tranzytowym położenie Głoski, sąsiedztwo Brzegu Dolnego i terenów położonych na prawym brzegu Odry, majątek ten zostaje nadany szczególnie zasłużonym dla Prus osobistościom.
- 1786 - właścicielem Głoski, Gąsiorowa i Górki jest królewski minister hrabia von Hoym. Majątek administrowany przez urzędników von Hoyma, składa się z folwarku, karczmy, domu urzędników przy przeprawie, 10 domów mieszkalnych i 13 mniejszych gospodarstw.
- 1845 - w wyniku reformy administracyjnej przeprowadzonej w państwie pruskim, tereny lewobrzeżnej Odry włącza się do księstwa wrocławsko-brzeskiego. Majątek w Głosce przechodzi drogą dziedziczenia na księżną kurlandzką, hrabinę von Hoym, zamężną generałową von Starnz. Majątek składa się z dwóch folwarków, jednego samodzielnego sołectwa, młynów, wsi z 84 domami, zajazdem przy przeprawie. We wsi pracuje 16 rzemieślników i 6 kupców.
- Częstym zagrożeniem dla Głoski są powodzie, które wczesną wiosną i jesienią zalewają duże połacie nadodrzańskich równin. W kronikach zanotowane są groźniejsze wylewy Odry, które mają miejsce w 1844, 1846-48, 1854, 1871, 1876 roku.
Forma wsi:
Zachowany został historyczny układ wsi, składający się z czterech samodzielnych, spełniających różne funkcje jednostek. Gąsiorów leżący na południowym skraju układu, to typowy przykład dworskiego folwarku z pałacem, oficyną rządcy i zabudowaniami gospodarczymi. Centrum układu zajmuje Głoska, wieś o charakterze ulicówki wielodrożnej, północną granicę wsi stanowi Górka (Głogi), niewielki układ o charakterze rzędówki, wyprowadzający na lekkie wyniesienie platformy, na której posadowiono kościół i plebanię (niegdyś szkołę). Na południowym skraju sołectwa znajdują się niezamieszkałe Owieczki z jednym niezamieszkałym gospodarstwem. W 1940 roku była to samotnicza osada pasterska z luźną zabudową liczącą 5 gospodarstw.
Charakter zabudowy:
Zabudowa wsi pochodzi przeważnie z początku XX wieku i z lat 20-tych XX wieku. Nowe obiekty zostały wzniesione na starych działkach, z zachowaniem wielkości i gabarytów zburzonych obiektów.
Zabytki:
- Kościół parafialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z połowy XVI, połowy XVIII, przebudowany w 1822 roku. Pierwsze wiadomości o obiekcie pochodzą z pierwszej połowy XVI wieku, początkowo katolicki, od 1560 roku zaadaptowany na zbór luterański. XIX-wieczna przebudowa obiektu, nie zachwiała jego historycznej bryły. Inne były losy wyposażenia kościoła, które na skutek wydarzeń historycznych uległo zniszczeniu lub zaginęło.
Oprócz zakrystii pokrytej ornamentem sgraffitowym, pochodzącym z początku XVII wieku i późnobarokowej chrzcielnicy, nie zachowały się żadne elementy pierwotnego wyposażenia. Ołtarz główny i ołtarze boczne oraz ambona pochodzą z 1 połowy XIX wieku. Zespół obrazów, z wyjątkiem pochodzącego z 1767 roku obrazu św. Józefa, pochodzi z połowy XIX wieku. Przed kościołem kamienna kaplica z drewnianą polichromowaną figurą św. Krzysztofa, z połowy XVIII wieku. - Stanowiska archeologiczne. Na terenach pomiędzy Głoską a Głogami oraz pod Gąsiorowem odkryto w latach 70-tych relikty grodzisk, pochodzących z początku XIII wieku. Jedno z najlepiej zachowanych grodzisk znajduje się w Gąsiorowie. Wykopaliska prowadzono w ramach prac ratunkowych, materialne szczątki grodziska opisano i zabezpieczono w zbiorach muzealnych w Środzie Śląskiej.
- Zespół folwarku w Gąsiorowie z przełomu XVIIl/XIX wieku i początku XX wieku. Zespół składa się z dworu, oficyny mieszkalnej i kilku budynków gospodarczych, wielokrotnie przebudowanych. Dawny pałac, długi kilkunastoosiowy obiekt z masywną czworoboczną wieżą, ogranicza teren dawnego folwarku od strony północnej. Po przeciwnej stronie majdanu stoi oficyna mieszkalna, na której elewacji zachował się herb jednej z rodzin zarządzających Głoską. Kartusz herbowy ma w klejnocie przyłbicę ze skrzydłem, a w polu dwie róże na wspólnej łodydze.
Głoska jest położona na nizinnych terenach nadodrzańskich, poprzecinanych groblami, pomiędzy którymi rozciągają się tereny zalewowe Odry. Tworzą one specyficzny pejzaż pełen naniesionych przez powodzie drzew, kamieni, pośród których rosną wodnolubne gatunki drzew takich jak karłowate wierzby, olchy i kępy trzcin. Wysuszone przez słońce korzenie stanowią malowniczy akcent w równinnej zieleni pastwisk. Jest tu dość dużo stawów, które przecina wykopana w 1903 roku podczas budowy wałów przeciwpowodziowych rzeczka Jeziorka.
Akcentem wysokościowym w tym pejzażu jest porośnięte roślinnością wzgórze, na którym posadowiono kościół z cmentarzem i budynek szkoły. Wzdłuż wąskiej, dość krętej drogi prowadzącej na platformę wzgórza, posadowiono niewielkie, otoczone ogródkiem domy mieszkalne. Z placu przed kościołem roztacza się widok na pobliskie łąki i nadodrzańskie tereny zalewowe.
Ciekawostki:
100m od pierwszego budynku we wsi Gąsiorów rośnie dąb szypułkowy uznany w 1976 roku za pomnik przyrody.
Liczba mieszkańców:
- na dzień 28.06.2012 r. - 414
Liczba odwiedzin: 17462